Δημήτρης
Κανελλόπουλος
ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ
ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ
Σ’
ἕναν πρώην φίλο
Πόσο
μικραίνει ὁ καιρὸς
καὶ πίσω
ἀφήνει
τοὺς
μύθους ποὺ μᾶς ἔφεραν στὴ ζωή.
Κι ἀλλάζει
κάθε τὶ τριγύρω
ἡ λέξη
φίλος στὸ μεγαλεῖο της
μιὰν
ἀνοιξιάτικη νύχτα στὴ Μυτιλήνη.
Ἤ ἄλλοτε,
αὐτὸ
ποὺ
προσπαθούσαμε νὰ βροῦμε
στὸν πάτο μιᾶς μποτίλιας ἀκριβοῦ κονιάκ
ἄφραγκοι, μέσα στὴν εὐτυχία
ποὺ γεννάει ἡ ἄγνοια·
ἡ ἀποσόβηση τοῦ πνιγμοῦ στὴν μπανιέρα
ἡ διαρκὴς καταγγελία τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν
ἡ ἄνευ ὅρων ἀποδοχὴ τῆς ἀπόρριψης τοῦ νόμου
κατόπιν,
ἡ σταδιακὴ παρακμὴ
ἡ ὑποψία ν’ ἀνεβαίνει τὶς σκάλες
νὰ ἐγκαθίσταται μέσα στὸ βλέμμα!
Ποιὰ ἐνοχὴ ἀλήθεια παραμονεύει;
Δὲν εἶναι τυχαία αὐτὴ ἡ ἐγκατάλειψις·
εἶναι θέμα προτεραιοτήτων
ἡ καταδίκη τῆς ἀφέλειας ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει
μονόπλευρα σὲ μιὰ μεγάλη φιλία.
Δὲν γίνεται ἀλλιῶς, δὲ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀλλιῶς.
Μέσα στὴν ἀχλὺ τοῦ σκληροῦ καιροῦ
ποὺ ἐκτοπίζει τὴ μαγεία τῶν παλιῶν αἰσθημάτων
καὶ ξεριζώνει ἀπὸ μέσα μας τὴ μνήμη
γιὰ ν’ ἀνοίξουν οἱ σιδηροπίκοιλτες πόρτες
τῆς νέας ἐποχῆς,
τὸ ἐθνικόν κέντρον βιβλίου,
ἡ ἕνωσις συγγραφέων,
οἱ
ἀναγνωρίσεις τῶν σπουδαίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου