Δημήτρης Γ. ΚανελλόπουλοςΗ ονειροποιητική γραφή του Ηλία Λ. Παπαμόσχου - Μια καινούργια γραφή στην Ελληνική Πεζογραφία[Απόσπασμα από αδημοσίευτη μελέτη]
...Διαβάζοντας τα μικρά σε έκταση διηγήματα του Ηλία Λ.
Παπαμόσχου, αισθάνεσαι ένα αισθηματικό ξάφνιασμα. Με λιτό και στιβαρό λόγο σε
εισάγει σε μια “ονειροποιητική” μυθολογία, όπου οι εικόνες από τον κόσμο των
ζωντανών, στον κόσμο των κεκοιμημένων, από την πραγματικότητα στο φαντασιακό
εναλλάσσονται με έναν διαρκώς εντεινόμενο ποιητικό τρόπο.
Τα διηγήματα του Ηλία Λ. Παπαμόσχου, δημιουργούν ένα νέο
προηγούμενο στην ελληνική πεζογραφία: αυτή η διαρκής εναλλαγή του πραγματικού
με το ονειρικό, ξαφνιάζει και καθηλώνει. Θαρρείς πως δημιουργεί μια νεα
πεζογραφική αντίληψη, μια νέα εικονοποιϊα. Σα να γίνεται μια σύζευξη του
παραδοσιακού φαντασιακού με μια ρομαντική παραδοσιακή εικονοποιΐα συζευγμένη με
σουρεαλιστικά στοιχεία. Αυτή κατά την γνώμη μου είναι μια νέα μορφή έκφρασης.
Θα μπορούσα να την αποκαλέσω “ονειροποιητική γραφή”. Όχι μόνο ως προς
την φόρμα, αλλά και ως προς την διαρκή εσωτερική ροή: αισθημάτων, εικόνων που
περιγράφονται αριστοτεχνικά, με ονειρικό, ποιητικό τρόπο...
Το
"όνειρο" στα διηγήματα του Παπαμόσχου, δεν είναι ούτε πηγή, ούτε
αντικείμενο μελέτης. Αλλά είναι μια προσπάθεια να οικοδομηθεί μια
πραγματικότητα που....