Δημήτρης
Κανελλόπουλος
Τίποτε δὲν σᾶς
ζήτησα
Δὲν ζήτησα τὰ
Γράμματα τῶν Προσηλύτων
μήτε πόσοι εἶναι,
οὖτε τὸ Ταμεῖο
ποὺ μὲ δώσατε.
Τὰ μάτια ποὺ
με κοίταζαν καθώς μιλοῦσα
ἦταν ἡ βάσις
ποὺ θέλατε ν’ ἀγοράσετε
μὲ ἀντάλλαγμα
τὴ σιωπή μου.
Νὰ μὲ ἀφήσετε
μόνο θέλατε
χωρὶς ἀγάπη
καὶ μὲ νοήματα
ποὺ πιστέψατε πὼς
τἄχα δὲν θὰ
καταλάβω
σχεδιάζατε τὸν
χαμό μου.
Ἐσεῖς,
κανένα χάδι δὲν
ἐνοιώσατε
κι ὁ πόθος γιὰ
τὸν φωτοστέφανο
σᾶς ὁδηγοῦσε σὲ
μυστικὲς ὁλομέλειες·
ἐκεῖ ὅπου οἱ
πολλοὶ νομιμοποιοῦν τὸ αἷμα!
Ἀρχίσατε μὲ αἷμα
τὶς ἐξασφαλίσεις…
Κι ὕστερα
λέγατε γιὰ τὶς
δικές μου προθέσεις.
Δώσατε τὸ
χρησμὸ στὴν Ἱστορία!
Τὴν βάλατε νὰ
ψάχνει
ἄν πῆγα στοῦ Χαλὲτ
μπέη
γιὰ τὴν «ἀνοικονόμητον
κακίαν μου» κατόπιν
ἢ γιὰ τὸ «ἐπίβουλον» τοῦ «μισογενοῦς τέρατος»
στο τέλος.
Καὶ βάλατε ἄλλες γενιὲς νὰ ψάχνουν
μὲς στὰ χάη τὰ ονόματα.
Ὅπως, ἀπὸ αἰῶνες κάμετε σεῖς στὰ μέρη σας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου