Dοlfi Trost ΚΕΙΜΕΝΑ Προσοφθάλμια

Dοlfi Trost*

ΚΕΙΜΕΝΑ Προσοφθάλμια
 

1

Το μαλλιά καταλαμβάνουν αστραπιαία το σεντόνι της νύχτας

Τώρα τα μαλλιά  λύνονται  χαλαρά και προσφέρονται μιας  περίπλοκης μηχανής

φτιαγμένης ειδικά για αυτά, κι απ’ αυτά μεγαλώνουν σεντόνια της νύχτας και το σεντόνι έχει ένα  φύλλο στο μέσον σαν μια τεράστια κηλίδα από μια φούντα μεταξένια ελαφρώς ακατάστατη, υποστηριζόμενη από έναν καταρράκτη μέσα στον οποίο τα πάντα είναι, σάπια. Η κοπελίτσα είναι  πλήρης, από ψήγματα και κομμάτια κοφτερών γυαλιών, χωρίς αμφιβολία. Το ορμητικό νερό εξέρχεται βιαίως από το στόμιο και διαχέεται κάτω. Κραδαίνοντας ένα  μεγάλο φτερό πουδράρει το σεντόνι σφολιάτας της και ιδιαίτερα σε σκόνη μαύρους κύκλους που κρύβονται κάτω από το μαξιλάρι. Και ιδού πώς φαίνεται στον καθρέφτη, στον οποίο ο Διπλός, της στέλνει ένα παρατεταμένο φιλί το οποίο, τα δάχτυλα του μασέρ που ανατέλλουν απ’ το μικρό ξύλινο, οβάλ τραπέζι την ξαφνιάζουν και την ρουφούν με μιας με τον ξηρό αέρα του δωματίου, μετατρέποντάς την στο πιο θλιμμένο εξ όλων των κοινών αντικειμένων.


2
Μια εύφλεκτος ύλη καταβροχθίζει ένα φύλλο και μία μάσκα
Μια μάσκα κι ένα φύλλο είναι τοποθετημένα σε ένα γυάλινο ράφι κοντά σε ένα φυλαχτό ενάντια σ’ ένα ύφασμα που μοιάζει με γέρικο δέρμα. Ένας κόπτης ουρών ακολουθεί ένα μουτζουρωμένο κοριτσάκι για να μην αναγνωρίζεται από τον εξαχθέντα οφθαλμό (ένα πουλί της νύχτας το οποίο κρύβεται από τα λουλούδια). Γυναίκα ντυμένη με μωβ βελούδο ύφασμα,  ζώο που καταπίνει ένα πλήθος ζώων, πολύ μεγαλύτερων  από έναν αφύσικα μεγάλο φαλλό και ρίχνει τη σκιά της πίσω από την ημιδιαφανή κουρτίνα. Σάλιο ρέει κάτω από την μια πόρτα ενός δωματίου στην άλλη: η αρχή και το τέλος όλων των εύφλεκτων υλικών, όλων των απαγορευμένων υπερβολών και διαστρεβλώσεων.

Τέλος η αποστεωμένη γνώμη· κάτω από το δέρμα της παρειάς,  απογειώνεται, αποκαλύπτοντας το μυστικό της ομιλίας. Αλλά σταματάει ξαφνικά και ζητεί από έναν διερχόμενο ντυμένο στα μαύρα, με την φωνή αλλαγμένη να τής δανείσει μια μάσκα των οστών.

3

Κοπάδια ελεφάντων εξαπλώνονται εξοργισμένα στο δάσος
Το δάσος έχει γίνει άνω-κάτω από το κυνήγι  των ελεφάντων. Αλλά αντί για δέντρα ξεφυτρώνουν άθλια κυλινδρικά αντικείμενα πάνω στα οποία πηγαινοέρχονται μυρμήγκια και πεταλούδες εναλλάξ σε νυκτερινές επιδρομές. Κάτω από μια κωνική σκιά, νοσοκόμες μεταφέρουν κρεβάτια κι έρχονται γέροι πάνω τους να παραδώσουν τις υπέργηρες ψυχές τους, εκτοξεύοντας βρισιές και  κατάρες προς την διεύθυνση κατοικίας της Φύσεως. Στη συνέχεια, μέσα σε σιωπή θανάτου, τα κρεβάτια υψώνονται προς τα πάνω, με τη βοήθεια μιας πρωτόγονης τροχαλίας. Είμαστε μάρτυρες μιας υποβρύχιας ακινησίας εισερχόμενοι στην αυτοκρατορία εκείνων, των υπό ραφήν, των νιστεριών για μπόλιασμα, των γυάλινων ματιών και των σφουγγαριών που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, στην θέση υποψήφιων θυμάτων.

4

Περούκα δολοφόνος δολοφονεί ένα ζευγάρι μεταξωτές κάλτσες
Οι βόστρυχοι του φαντάσματος εξαπλώνουν  μια ισχυρή οσμή που θυμίζει τα τρένα καθώς εκτροχιάζονται από την γέφυρα, ακριβώς την στιγμή που η γυναίκα που λατρεύω άνοιξε, για να θυσιαστεί. Την ερωτευμένη κάλτσα μαζί με την υγρή ανάσα της γυναίκας την εισπνέουν μέχρις ότου γίνει γκρίζα στάχτη, την στιγμή που στο παράθυρο του βαγονιού, το εξαίσιο μαλλί της, προσφέρεται στο τεχνητό μαλλί, μέχρι την πλήρη βύθιση στη λησμονιά. Ένα σήμα επαναλαμβανόμενο τρις, μεταφέρει στον γεμάτο πατσαβούρες λάρυγγα, μια βίαιη δίψα.
5

Το άγαλμα αποξηραίνει την λίμνη

Άγαλμα σε ενδιαφέρουσα, γεμάτο κοιλότητες οι οποίες κατοικούνται από σαύρες, σταμάτησε μπροστά στην όχθη της λίμνης. Η υπερηφάνεια το εμποδίζει να πνιγεί στο νερό με τα υδρόβια πράσινα φυτά. Παρ’ όλα αυτά αποφάσισε να εισέλθει στο νερό. Καθώς εισέρχεται στο νερό, η λίμνη απολιθώνεται, ξαφνιάζοντας ένα κοπάδι χήνες που κυλούν στη σιωπή. Το έγκυος άγαλμα διαλύεται. Έντρομες σαύρες τρέχουν στην απολιθωμένη επιφάνεια.

6

Οι πέτρες διανθίζουν τα κρυσταλλικά απολιθώματα

Η σημαντική απόσταση ανάμεσα στις δύο γυναίκες, που φορούν εξαιρετικά υψηλά τακούνια και με εισηγμένα τα μεγάλα, στα μακριά, ως τον ώμο γάντια, δεν μας επιτρέπουν να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά του προσώπου των. Ακόμη ούτε και κάτω από την ώθηση της αμοιβαίας συμπάθειας, η απόσταση δεν περιορίζεται. Το έδαφος καλύπτεται με βράχια διαφορετικών μεγεθών τα οποία διακρίνονται για τον διαφορετικό τους χρωματισμό. Τα εξαιρετικώς υψηλά τακούνια, επιδίδονται σε μια ενοχλητικά μεγάλη μάχη με τις πέτρες, μετατρέπονται σε πεινασμένους αρουραίους. Τα μεριά των γυναικών βρίσκονται σε κίνδυνο. Ξεκίνησε η μάχη με τις πέτρες, έχοντας ένα άρωμα μάχης των λουλουδιών, κομψό και νηφάλιο.  Όχι μετά από πολύ καιρό, στη θέση των γυναικών, θα παρατηρήσουμε δύο σωρούς κρυσταλλικών  απολιθωμάτων. Το τοπίο τώρα παρουσιάζεται ως μια πλαζ κεκαυμένη από τον ήλιο του Νότου.

7

Πέπλο νερού

Είμαστε μπροστά από έναν αδιαπέραστο τοίχο. Ένα κορίτσι καθώς περνά, σταματά για να δέσει το υπόδημά του. Όσο κι αν είναι αυτή μια μικρή της χειρονομία, είναι αρκετή καθώς κύπτει για ν’ αγγίξουν τα μαλλιά την παρειά της και να εκραγεί ο τοίχος, εκβράζοντας μιαν παχιά φλέβα νερού. Χωρίς την παραμικρή έκπληξη, το κορίτσι δείχνει την υδρορροή. Το υγρά φόρεμα κολλάει στο σώμα της και μας δίνει την συναρπαστική εντύπωση, της πιο αγνής γυμνότητας, καθώς ο τοίχος ανοίγει σιγά-σιγά ως μια πύλη, μπροστά σ’ έναν απέραντο και άδειο κάμπο.

9

Φαρμακευτική ζυγαριά επαναπαύεται στον μαστό της μητέρας της

Ο πλοίαρχος μεγάλων αποστάσεων ανοίγει την πόρτα με το κουδουνάκι και εισέρχεται στο φαρμακείο. Η απειροελάχιστη ζυγαριά, τρομοκρατημένη από την εμφάνισή του, μετακινεί την λεπτή βελόνα της. Ο φαρμακοποιός σηκώνει ένα βάζο μεσαίου μεγέθους και το τοποθετεί με προσοχή στο φαλακρό κεφάλι του πλοιάρχου, το οποίο συσπάται κάτω από την πίλο υπηρεσίας. Από το διπλανό δωμάτιο ακούγονται οι κραυγές τής κυρίας φαρμακοποιού· κατόπιν ένα σμήνος βδέλλες γλιστρά κάτω από την πόρτα κι εγκαθίσταται πάνω στον πάγκο, απαιτώντας κυανιούχο κάλλιο. Ο πλοίαρχος επιλέγει μια βδέλλα μνημειακού μεγέθους και αρχίζει να την φέρνει γύρω-γύρω, βγάζοντας από την τσέπη του ένα μικρό πηδάλιο. Η βδέλλα εισπνέει την δόση κυανίου και πέφτει σε κατάσταση αποβλάκωσης, χωρίς αντίσταση. Η κυρία φαρμακοποιού ουρλιάζει από το διπλανό δωμάτιο: «Είσαι άσχημος» και αντηχεί η ηχώ γύρω. Ο πλοίαρχος μεγάλων αποστάσεων συντρίβοντας με μια γροθιά, το ευρισκόμενο εν ισορροπία βάζο, στην κορυφή του κεφαλιού του καθώς μια παχύρρευστη σάλτσα τού καλύπτει το πρόσωπο. Σχεδόν τυφλός, συνεχίζει να μανουβράρει το μικροσκοπικό πηδάλιο, λικνιζόμενος σαν σε στην τρικυμία. Ο φαρμακοποιός προσμειγνύει μερικές ουσίες, τις ανακατεύει και μετά την εκτέλεση της συνταγής, τρέχει έξω και ιδού, επιστρέφει κρατώντας στο χέρι μια άψογη χιονόμπαλα. Την προσφέρει στον πλοίαρχο. Στη συνέχεια, τον αρπάζει και τον ραπίζει  εξογκώνοντάς του το μάγουλο. Ο πλοίαρχος μεγάλων αποστάσεων αρχίζει να γελά δυνατά. Εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία, η ζυγαριά εξισορροπεί την βελόνα της, προετοιμάζοντας την έξοδό της. (Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των γεγονότων ακούγεται ο παφλασμός τής θάλασσας.)

10
Το πρόδηλον φέρετρο
Το φέρετρο προδήλως μοιάζει μ’ έναν ρινόκερο άρρωστο από φλεβίτιδα, ο οποίος επιβοηθάται από τρεις ακόμη ρινόκερους 7-12 ετών. Άγνωστο πρόσωπο το οποίο τον παρήγγειλε κάνει την εμφάνισή του στην πόρτα, φορώντας έναν μακρύ μανδύα χρώματος αυγού πάπιας. Κάτω από τον μανδύα αναφύονται πέντε περίπου νεοσσοί πάπιας, στην όψη των οποίων, οι ρινόκεροι διασκορπίζονται σε χιλιάδες κομμάτια. Το προαναφερθέν φέρετρο σηκώνεται από κάτω και επιδιορθώνοντας τη φωνή του προσφέρει στον άγνωστο έναν ραδιενεργό κάκτο.
(Αποσπάσματα από την Ανθολογία της ρουμανικής, λογοτεχνικής avant-garde. Ανθολόγος ο Sasă Pană, 1969).

*  http://en.wikipedia.org/wiki/Dolfi_Trost