Δημήτρης Κανελλόπουλος: Ἡ νύχτα στὴν Ἁγίου Μάρκου

Δημήτρης Κανελλόπουλος:

Ἡ νύχτα στὴν Ἁγίου Μάρκου

Τὴ νύχτα ἐκείνη ποὺ ἔπεσε τὸ κέρμα

στὴν ὁδό Ἁγίου Μάρκου

κι ἄλλαξε δρόμο μιὰ ζωή!

Ὁ παμπόνηρος χωρικὸς Ἐμιλιάνο

εἶχε κατὰ κάποιον τρόπο εἰσχωρήσει

στὰ καθ’ ἡμᾶς ὡς ἄσμα ἡρωικό…

Τὸν ἔπαιζαν καὶ τὰ ραδιόφωνα…

Δὲν ἦταν ὅμως ἕνας ἤρως ἀνθυπολοχαγός!

Ὂχι! Ἕνας ἐστεμμένος ἀγρότης ἦταν

σ’ ἕναν λερὸ ἐμπορικὸ δρόμο,

καὶ συμπτωματικῶς βρέθηκε στὰ χείλη

τοῦ μοσχόμαγκα

ἐκεῖνο τὸ χειμωνιάτικο βράδυ.

Ἔτσι περίπου ἄρχισε ἡ μύησις

μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα

ἐνῶ ἐγὼ ἐπάσχιζα,

νὰ φύγω ἀπ’ τὴν σπασμένη λάμπα,

τὴν ἔλλειψη μπανιέρας

καὶ τὸν ὀθωμανικὸ ἀπόπατο..

Δημήτρης Κανελλόπουλος Τί σᾶς ἔκαμα; Μὲ ἐσκοτώσατε..!

Δημήτρης Κανελλόπουλος  
Τί σᾶς ἔκαμα; Μὲ ἐσκοτώσατε..!

 Ν.Γ. 1819

Δὲν εἶχα λόγους νὰ σᾶς πάρω

πάνω στὲς πλάτες μου

καὶ νὰ σᾶς φέρω νικητὲς

μὲς στὸ μεϊντάνι.

Νά ’χετε τοῦ κουρσάρου τὴ χαρὰ

σὰν τό ’χει πάρει ἀπόφαση,

γιὰ πάντα στὴ στεριά ν’ ἀράξει·

καὶ μὲ καινούργιο ὄνομα

- τὰ χαρτιά του ὅλα ἐντάξει-

νὰ ριζώσει καὶ νὰ πάει τὸν σπόρο του

σ’ ἄλλους μελλοντικοὺς καιρούς.

Τὶ ήσασταν

ὅταν ἀπάνω σας

μ’ ἔφερεν ἡ τύχη;

Καὶ πόσες φορὲς γιὰ χάρη σας

ἐβγῆκα σταὶς ζητείαις;

Νὰ φτιάξτε ἕνα δικό σας σπίτι·

δικό σας νὰ σηκώστε μπαϊράκι,

νά ’χετε  Ὕμνον ἐθνικὸν

καὶ ὑπηρεσίαις ἀσφαλείας

καὶ τὸ οἰκόπεδο νὰ εἶναι ἐδικό σας!

Κι ὄχι τοῦ ἀντρεπρενόρου…

Νὰ εἶμαι κι ἐγὼ μαζί σας

μέσα στὴν ἴδια την χαρά

ποὺ τὰ ἴδια ρωμαίικα μιλῶ

καὶ νὰ μπορῶ κι ἐγὼ νὰ τραγουδῶ

στὴν ἴδια μέσα τὴ χαρὰ μαζί σας..!

Τί σᾶς ἔκαμα;

Μὲ ἐσκοτώσατε..!

Δημήτρης Κανελλόπουλος: ΓΕΡΝΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΙΚΡΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

ΓΕΡΝΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΙΚΡΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Γέρνει τὸ Σάββατο πικρό. Νοέμβρης

κι ἐγώ, τὴν ὕπαρξή μου σέρνω στὴν Ἀκαδημίας,

ἐκεῖ ποὺ γράφει Ἕλλη – κινηματογράφος.

Εἶναι ἀπίστευτο,

ἔχουν πέρασαν κιόλας, τριάντα χρόνια

καὶ μένει ὁ τόπος ἴδιος·

μ’ ἐκείνη τὴ στιγμὴ

μετὰ τὴ φοβερὴ καταγγελία τοῦ Γκόρπα

γιὰ ὑποχωρήσεις καὶ προδοσίες καὶ

ἄλλες καταστάσεις ὑποθετικὲς …

Σάββατο πικρό. Κι εἶναι Νοέμβρης

Ὅπως ἐκεῖνο τὸ πρωὶ ποὺ μ’ εἶχες μὲς τὴ σκέψη σου

καὶ σ’ αἰφνιδίασα, καὶ παρεδόθης,

ρίχνοντας πάνω μου ὅλη σου τὴν ἀγάπη.

Μὲ ἐμφανὴ τὴ σύγχυση

τῶν κινήσεών σου, καθὼς

σὲ ὁδηγοῦσα στὸν σκοτεινὸ ἡμιώροφο!

Ἀπρόσεχτη,

ἐγώ, ἕνας θρασύτατος βιβλιοϋπάλληλος

Καὶ πάλι μπροστὰ στὸ χυδαῖο περίπτερο

μὲ τοὺς λαθραναγνῶστες

καθὼς ἀναβοσβήνουν τώρα τὰ φῶτα,

σούρουπο ἑνὸς ἄλλου Σαββάτου

στὸ ἴδιο μέρος,

νὰ πέφτω στὴν παγίδα

προσδίδοντας στὶς κινήσεις μου

μιὰ ψευδὴ μεγαλοπρέπεια – μιὰ πάγια τακτική,

ποὺ πάντα

μ’ ὁδηγεῖ στὴν ἄβυσσο.

Καὶ εἶναι πάλι Σάββατο καὶ εἶμαι στὸ ἴδιο μέρος

Φορῶ τῆς ἀφέλειας τὰ ροῦχα

ἄοπλος

μπροστὰ στὸ βλέμμα τῶν περαστικῶν

ποὺ ἀδιάφορα σαρώνει τὴν ψυχή μου.