ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ: ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΧΛΟ

 

Ἔζρα Πάουντ

Τὸ αἰώνιο κήρυγμα πρὸς τὸν ὄχλο

Μετάφραση: Μοναχοῦ Συμεῶνος

Ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Ὀροπέδιο, τεῦχος 9^ο,

Σελίδες γιὰ τὸν Ἀδαμάντιο Πεπελάση, Καλοκαίρι 2010

 

Πάλιν καὶ πολλάκις τὰ παλαιὰ ψεύδη. Τὸ νὰ μιλᾶς στοὺς ἀδαεῖς γιὰ ψεύδη εἶναι ἀνώφελο, διότι δὲν ἔχουν κριτήρια.

Τὸ νὰ ἐξαπατᾶς τοὺς ἀδαεῖς θεωρεῖται ἀπὸ μερικοὺς κακὸ ἀλλὰ εἶναι ἡ δουλειὰ τοῦ δημαγωγοῦ νὰ στερεώνει τὴ θέση του καὶ νὰ δείχνει ὅτι τὸ εὐγενέστερο ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ δημαγωγία. Ἔτσι ξαναδιαβάζουμε γιὰ χιλιοστὴ ἑκατοστὴ ἑνδέκατη φορὰ ὅτι ἡ ποίηση εἶναι φτιαγμένη γιὰ νὰ ψυχαγωγεῖ. Ὅπως παρακάτω: «Οἱ ἀπαρχὲς τῆς Ἀγγλικῆς ποίησης… φτιαγμένες ἀπὸ ἕνα ἄγριο πολεμοχαρῆ λαό, γιὰ τὴν ψυχαγωγία τῶν ὁπλιτῶν ἢ τῶν παρακαθημένων στὶς μοναστηριακὲς τράπεζες». Τέτοιες ἐκφράσεις εἴτε προσπαθοῦν νὰ δείξουν εὔνοια σ’ αὐτοὺς ποὺ κάθονται σὲ πλούσιες, ἄκαρπες τράπεζες, εἴτε εἶναι διατυπωμένες μὲ μιὰ ἄγνοια ποὺ εἶναι τσαρλατανισμὸς ὅταν προσπαθεῖ νὰ προβληθεῖ ὡς ἱερὴ καὶ ἀλλάνθαστη γνώση.

Οἱ ἀπαρχές… –γιὰ ψυχαγωγία–· ἔχει αὐτὸς ποὺ ἔγραψε αὐτὴ τὴ φράση διαβάσει τὸν “Θαλασσοπόρο”  στὰ Ἀγγλοσαξωνικά; Μπορεῖ ὁ συγγραφέας νὰ μᾶς πεῖ γιὰ ποιανοῦ τὸ χατῆρι αὐτοὶ οἱ στίχοι, αὐτοὶ οἱ στίχοι, ποὺ μόνοι τους ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν προγόνων μας μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μὲ τὸν Ὅμηρο –γιὰ ποιανοῦ τὴν ψυχαγωγία ἔγιναν; Δὲν ἔγιναν γιὰ τὴν ψυχαγωγία κανενός, ἀλλὰ ἐπειδὴ κάποιος ποὺ πίστευε στὴ σιωπὴ αἰσθάνθηκε τὸν ἑαυτό του σὲ ἀδυναμία νὰ συγκρατηθεῖ καὶ νὰ μὴ μιλήσει. Καὶ ἐκεῖνο τὸ πιὸ τραχὺ ποίημα “Ὁ περιπλανώμενος” εἶναι ἔτσι, ἕνας τσακισμένος ἄνθρωπος ποὺ μιλάει:

       

        Ne maeg werimod wryde withstondom

        Ne se hreo hyge helpe gefremman:
         For thon domgeorne dreoringe oft
         In hyra breostcofan bindath faeste.

«Γιατί ἡ καταδίκη ἅρπαξε ξαφνικὰ στὸ στῆθος του τὴν αἱματοβαμμένη καρδιά του»–, μιὰ ἀπολογία γιὰ τὴν ἔκφραση γενικὰ καὶ ὁ λόγος συγχωρεῖται ἐπειδὴ ὁ καπετάνιος καὶ ὅλοι οἱ ναυτικοὶ καὶ οἱ σύντροφοι εἶναι νεκροί· κάποιοι σκοτωμένοι ἀπὸ λύκους, κάποιοι ξεσκισμένοι ἀπὸ τὰ βράχια πλάι στὰ θαλασσοπούλια ποὺ εἶχαν πιάσει.

 

Τέτοια ποιήματα δὲν εἶναι φτιαγμένα γιὰ μεταδείπνιους ὁμιλητές, οὔτε τὸ ἑνδέκατο βιβλίο τῆς “Ὀδύσσειας”. Ὡστόσο κολακεύει τὸν ὄχλο νὰ τοῦ λένε ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον του εἶναι τόσο μεγάλο, ὥστε ἡ παρηγοριὰ τῶν μοναχικῶν ἀνθρώπων, ἡ μεγαλειωδέστερη ἀπὸ τὶς τέχνες ἔγινε γιὰ τὴν ψυχαγωγία του.