Στράτος Κοσσιώρης
Τρία Ποιήματα
Ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ Ὀροπέδιο, τεῦχος 9, Καλοκαίρι 2010
Στερρὸν
Τῆς
Πίστεως
Ἔρεισμα
Ἔνιωθα πάντα ἕναν κρυφὸ θαυμασμὸ
τὶς Κυριακὲς στὴ Θεία λειτουργία
γιὰ τὸν μογγόλο τῆς γειτονιᾶς.
Κάθονταν στὰ δεξιὰ τοῦ ἄμβωνος
παρακολουθώντας – κλεισμένος μέσα στὸ δικό του
κόσμο – τὸ
πάθος τοῦ Κυρίου.
Ἦταν γιὰ μένα τὸ στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα
ἔτσι, ὅπως ἦταν ἀεικίνητα προσηλωμένος στὴν ἱερὴ ἀκολουθία
ρίχνοντας κάποτε ἀδέξια
τὸν ὀβολό
του
ὑπὲρ
τῆς ἀνεγέρσεως
τοῦ Ναοῦ καὶ σίγουρα, ἀπὸ
τοὺς πρώτους πιστοὺς
ποὺ
ἀνταποκρίνονταν στὸ πρωινὸ σωτήριο κάλεσμα.
Πάει καιρὸς
ποὺ ἔχει νὰ φανεῖ,
ἐνσάρκωνε ἀπόλυτα τὸν λόγο τοῦ Κυρίου: «…μακάριοι
οἱ
πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν
ἐστὶν
ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Τὸ Κομποσχοίνι
Ἤτανε μία μεσόκοπη πόρνη
τὴν
πέτυχα σ’ ἕνα ἀπόμερο χαμαιτυπεῖο
καλοφτιαγμένη γιὰ
τὴν ἡλικία
της
σίγουρα μὲ
πολλὰ χιλιόμετρα στὴν πλάτη
κι ἕνα
κουρασμένο χαμόγελο.
Ἡ συνεύρεση μαζί της ἦταν πλημμυρισμένη ἀπὸ
τρυφερότητα
πρὸς
ἔκπληξη, μοῦ δόθηκε σχεδὸν ὁλοκληρωτικά.
Μετὰ
μόνο κατάλαβα ὅταν εἶδα
τὸ
κομποσχοίνι ποὺ φόραγε στὸ χέρι.
Ὁ Συγγραφέας
Μπῆκε
μὲ περίσσια σιγουριὰ
στὸ
μαγαζὶ ἕνα πρωὶ
κουρελὴς
γέρος, πλανόδιος πωλητὴς
λέγοντάς μας εὐθαρσῶς καὶ μὲ
ὕφος
ἠλίθια ἐπηρμένο : «Εἶμαι ὁ συγγραφέας ποὺ
πουλάει βιβλία, πολλὰ
καὶ καλὰ βιβλία».
Ὅταν διαπίστωσα κοιτάζοντάς τα ἕνα πρὸς ἕνα
ὅτι εἶναι τὰ δικά του βιβλία, ἔνιωσα βαθιὰ ἐνοχλημένος.
Παράλληλα ὅμως,
ἀναδύθηκε κάπου μέσα μου
μιὰ
λύπη γιὰ αὐτὸν
τὸν τσαρλατάνο τῆς γραφῆς,
ποὺ
λίγο ἔλειψε μιλώντας
του γιὰ τὴν πενία τοῦ Παπαδιαμάντη
καὶ
τὴν ἐγκαρτέρηση τοῦ Καβάφη, νὰ τσακωθοῦμε.
Ἀργότερα σκέφτηκα, ποιὸς ξέρει; Ἴσως πράγματι
νὰ
τὰ
’χε μεγάλη ἀνάγκη τὰ λεφτά, ἴσως πάλι
να’ ναι
πιὸ τίμιος ἀπ’ ὅλους ἐμᾶς
ποὺ προσδοκοῦμε
στὴν
τράπεζα τοῦ μέλλοντος ἐπάνω
συναλλάγματα πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου