ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΣΕ SMS

 

Σωτήρης Παστάκας

Ποιήματα γραμμένα σὲ SMS

Ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Ὀροπέδιο, 5^ο τεῦχος, Καλοκαίρι 2008   

*

Πάλι σὲ λάθος τόπο βρίσκομαι

γιατὶ τὸν χρόνο τὸν κοινὸ

δὲν τὸν μοιράζομαι

μὲ ἐκείνη ποὺ ἀγαπῶ

κι ὅλα φαντάζουνε καμένα

στὸν οὐρανὸ ποὺ πάγωσε

ἀφοῦ τὸ ἀστέρι της ἀπόψε

δὲν μὲ συντροφεύει.

Γυρίζω πλευρὸ

σὰν τὸ μισοκαμένο κούτσουρο

γιατὶ ξέρει πὼς εἶναι κάπου ἐκεῖ,

ἡ φωτιὰ ποὺ ἄναψε καὶ σιγοκαίει.

*

Κάνεις τὰ δάκτυλά μου νὰ βλέπουν:

ἀνοίγουν μάτια καὶ μπουμπουκιάζουν

σὰν ἄνθος γιασεμί,

ποὺ ξεπερνάει τὴ σχισμὴ

καὶ ρίχνει μιὰ κλεφτὴ ματιὰ

πιὸ ἔξω ἀπὸ τὸν φράκτη.

*

Πόσοι εἶναι οἱ σπόνδυλοι;

Ὅσοι καὶ τὰ χρόνια σου;

Ἔτσι ὅπως ἔχεις σκύψει

μὲ τὸ κεφάλι στὴν κοιλιά μου

καὶ τοὺς ἔχω ὅλους στὴ θέα,

τοὺς βγάζω πενήντα δύο.

Μᾶλλον λάθος ἔκανα.

Ξαναμετρῶ μὲ τὴ γλώσσα μου

ἕναν πρὸς ἕναν

κι ἔχουν τὴ γεύση

τῆς εὐτυχίας τῶν χρόνων

ποὺ θὰ εἴμαστε ἀπὸ σήμερα μαζί:

ἀκριβῶς τριάντα δύο.

*

Κάπως ἔτσι…

τὸ κορμί σου σὲ ὀπισθότονο

ἕνα οὐράνιο τόξο βρέθηκα νὰ κρατάω

μὲς στὸ δεξί μου χέρι

πρέπει νὰ κουβαλοῦσα μόνο τὴν τσάντα μου,

γιὰ πολλὰ χρόνια

κι εἶχα ξεμάθει πῶς εἶναι

νὰ κρατᾶς στὰ χέρια σου ἀγαπημένο σῶμα

τὸν ὕστερο σπασμὸ νὰ δίνεις καὶ νὰ παίρνεις.

*

Μιὰ τρυφερὴ ἀγκαλιὰ κι ἕνα γλυκὸ φιλὶ

στὰ μάτια ποὺ γελᾶνε

στὸ στόμα σου ποὺ μοσχοβολάει ἀγάπη

στὰ φιλιά σου ποὺ χορεύουν συρτὸ

στὴ μύτη σου ποὺ μὲ ἀκούει προσεκτικὰ

στὸ λοβὸ τοῦ ἀριστεροῦ σου αὐτιοῦ

ποὺ δαγκώνει τὴ γλώσσα μου

στὴ μικρὴ ἐλιὰ ποὺ κάθεται στὸν αὐχένα σου

καὶ τὴν ἀνακαλύπτεις μὲ ἔκπληξη

γιατὶ δὲν τὸ πίστευες

πὼς θὰ ἦταν ὅμοια μὲ τὴ δική σου:

ἡ χαρὰ τῶν φιλιῶν μου.