Gellu Naum ἕνας ἐπαναστάτης ποιητὴς

gellu naum

στὴ συνάντηση τῶν κοριτσιῶν

μετάφραση ἀπὸ τὴν ρουμανική: Δημήτρης Κανελλόπουλος

πρὸς τὸ φθινόπωρο βρέθηκα μὲ ἕνα σκυλὶ ποὺ ἦρθε ποιὸς ξέρει ἀπὸ ποῦ

τὸ ὑποδέχτηκα στὴν αὐλή, τοῦ ἔδωσα τὸ ὄνομα Περιπλανώμενος, τοῦ ἔβαλα νερὸ καὶ ψωμὶ καὶ δὲν ἀγγίζει τίποτα

ὅταν μοιράζω σπόρους στὰ πουλιά, ἔρχεται καὶ ραμφίζει καὶ μετὰ πηγαίνει στὸν κῆπο καὶ τρώει λαχανόφυλλα κι εἶναι ὁλοφάνερο τὸ λάθος του, νὰ μάθει νὰ τρέφεται μὲ σπόρους καὶ λαχανικὰ

ἐπιπλέον πάσχει ἀπὸ μιὰ ἄσχημη ἀσθένεια κατὰ τ’ ἄλλα, κι ὅλα του τὰ μαλλιὰ ἔχει χάσει, καὶ τὸ κεφάλι του μὲ μιᾶς γδαρμένο,

βρωμίζει οὐρανὸ καὶ γῆ

ἔρχεται ὁ ἄγγελος καὶ ψαλλιδίζει τὰ φτερὰ γιὰ νὰ διευκολύνει τὴν εἴσοδό του ἀπὸ τὴν πύλη "εἶναι μιὰ ἀσθένεια μεταδοτικὴ"

λέει "πρέπει νὰ θανατωθεῖ ἀλλιῶς θὰ μολύνει τὰ βοοειδῆ" συνταγογραφεῖ κάτι σὲ ἕνα ἀτομικὸ κατάστιχο προτείνοντάς μου τὸ γιατρικὸ

ἔρχεται μιὰ νύχτα τοῦ χειμώνα ὅταν παγώνει ἡ σόμπα, καὶ τότε ἀκούω ἕνα βογκητὸ καὶ ἕνα ἀπόκοσμο γρύλισμα κι αἰσθάνομαι κάτι πάνω μου, ἁρπάζω τὸ φανάρι καὶ βγαίνω

τ’ ἀστέρια λαμπερὰ πηδοῦν πάνω ἀπ’ τὰ δέντρα, «τὸ πρόβατο μουγκρίζει», λέω

πηγαίνετε στὰ κουρασμένα γένια τοῦ Περιπλανώμενου ποὺ ἔχει κατασπαράξει τὸ νεκρὸ ἀρνὶ μὲ τρομερὸ βρυχηθμὸ, τοῦ πιάνω τὴν ἁλυσίδα καὶ τὸν χτυπῶ, μοῦ δαγκώνει τὴν παλάμη

τὰ δόντια του τὴν διαπερνοῦν τὸ αἷμα ρέει ἀκατάσχετα

ἔρχεται ὁ ἄγγελος, μοῦ δένει τὸ χέρι μ’ ἕνα πανὶ "θὰ πρέπει νὰ πᾶτε γιὰ ἀντιτετανικό", λέει, "δὲν μπορῶ νὰ κάτι γιὰ νὰ μὴν πρηστεῖ"

πάω γιὰ τὴν ἔνεση καὶ καθυστερῶ ἐκεῖ μερικὲς ἡμέρες, ἔρχεται ὁ ἄγγελος μὲ τὶς

φτεροῦγες ψαλλιδισμένες "τὸν σκότωσα", λέει, "ἔκοψα τὸ κεφάλι του καὶ τό ’φερα γιὰ ἀναλύσεις, νὰ ξέρεις, δὲν ἦταν πρησμένος, παρὰ μονάχα θυμωμένος"  

ἀνοίγει τὰ φτερὰ γιὰ νὰ πετάξει

ἔρχεται ἡ ἄνοιξη, τὰ λουλούδια τῆς δαμασκηνιᾶς ρέουν  πάνω μου, κάθομαι σ’ ἕναν κορμὸ

ἔξω στὴ μαύρη νύχτα καὶ σκέφτομαι, ποῦ νὰ βρίσκεται τὸ σὲ ἀποσύνθεση

ἄθαφτο σῶμα τοῦ Περιπλανώμενου

καὶ ἰδοὺ ἔρχεται ἡ μαύρη καὶ τεράστια ψυχὴ του σκεπασμένη μ’ ἕνα μακρὺ ἀτημέλητο μαλλί,

ὅπως αὐτὸ τῶν ὄμορφων νυμφῶν ἀπὸ τὰ βαθιὰ σκότη μέσα στὰ ὁποῖα περιπλανήθηκε

καὶ πλαγιάζει πάνω στὰ πόδια μου θέλοντας νὰ μὲ γλύψει μὲ τὰ μάτια

ἐνῶ τὸ σκοτάδι μᾶς βοηθάει νὰ κοιταχτοῦμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο