Βαλκανικὲς παθογένειες
Δημήτρης Κανελλόπουλος
Ὅταν ἤμουν παιδί, κατοικούσαμε πίσω ἀπὸ τὶς Φυλακὲς Ἀβέρωφ σ’ ἕνα ἥσυχο, μικρὸ
δρομάκι. Ὁ σπιτονοικοκύρης δεξιὸς καὶ καλὸς ἄνθρωπος. Μεσολαβοῦσε στὴν ἀσφάλεια
γιὰ νὰ πετύχουν καμιὰ καλύτερη τύχη, οἱ κυνηγημένοι ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἀριστεροί.
Ποτὲ δὲν ζήτησε ἀνταλλάγματα. Ἦταν ἀνοιχτόκαρδος κι ἔκανε μ’ ὅλο τὸν κόσμο
παρέα. Ἕνας λαϊκὸς ἄνθρωπος. Στὸν Ἐμφύλιο ἦταν 15 χρονῶν. Τὸν ἐπιστράτευσε ἕνας
τοπικὸς παρακρατικὸς στὴν ὁμάδα του. Τὴν πρώτη μέρα ποὺ βγῆκαν παγανιὰ γιὰ ἀριστερούς,
τὄβαλε στὰ πόδια. Ἔτσι ἔφαγε μιὰ σφαίρα στὸν κῶλο καὶ τελείωσε ἡ ἀντικομμουνιστική
του δράσις… Ἔγινε ἥρως! Τὸν ἔγραψαν καὶ οἱ τοπικὲς ἐφημερίδες τῆς Ναυπάκτου!
Κάποτε εἶπε τὴν ἱστορία του στὸν πατέρα μου. Καὶ κατέληξε:
―Ἀπὸ τότε κὺρ Εὐάγγελε, παίρνω
σύνταξη γιὰ τὴν προσφορά μου στὴν Ἐθνικὴ Ἀντίσταση… Εἶμαι γραμμένος καὶ στὴν Ἕνωσιν
Ἐθνικοφρόνων Ἀγωνιστῶν Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως, 1943-1949…
Ὁ πατέρας μου, ἀκόμη δὲν
μπέρδευε τὸν Ἐμφύλιο μὲ τὴν Ἀντίσταση. Ἔμεινε κάγκελο! Δὲν τὸν διέκοψε ὅμως.
―Τέσσερις χιλιάδες τριακόσιες
δραχμὲς κὺρ Εὐάγγελε, ὅσο κι ὁ ταχυδρόμος… Ἡ πατρίδα, μοῦ ἀναγνώρισε τὶς ὑπηρεσίες
μου… Κι μ’ ἔχει βάλει καὶ στὸ γραφεῖο τοῦ Δημάρχου ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ
Τράπεζα… συνέχισε μὲ τὴν ἰδιότυπη, γκραβαριώτικη προφορά του….
Οἱ πατρίδες γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν!
Γιατί ὑπάρχουν ἔμμισθοι πατριῶτες ποὺ ἀγωνίζονται
γιὰ αὐτές…
Προσέξτε: σαράντα χρόνια μετά,
περπατῶ στὸ bulevardul Magheru, στὸ Βουκουρέστι… Μαζεύω ἀχόρταγα εἰκόνες ἀπὸ
γύρω… Αἴφνης τὸ μάτι μου πέφτει σὲ ἕνα γκρίζο κτήριο, ὅπου δύο πινακίδες
γράφουν:
Blocul National al Revolutinarilor 1989 Romania
Ἐθνικὴ Ἕνωσις Ἐπαναστατῶν τοῦ 1989
Federala Nationala a Revolutionararilor din
Romania
Sediul Cendral
Ἐθνικὴ Ὁμοσπονδία τῶν Ἐπαναστατῶν τῆς Ρουμανίας
Κεντρικὴ Ἕδρα…
Μένω ἄφωνος! Ὁ συνειρμὸς αὐτόματος. Ἀμέσως μοῦ ἦρθε
στὸ νοῦ ἡ Ἕνωσις Ἐθνικοφρόνων Ἀγωνιστῶν Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως, 1943-1949, τοῦ κ.
Γιώργου… Ἀλλὰ καὶ ἡ βιομηχανία συντάξεων, μετὰ τὸ 1981, ἀκόμη καὶ σὲ ἀγέννητους τὴν
ἐποχή της Ἐθνικῆς Ἀντίστασης…
Ἐδῶ
ἐκτὸς ἀπὸ ἐπαναστάτες τοῦ 1989, ὑπάρχει καὶ ἡ
Ομοσπονδία, ποὺ ἔχει στὴν ἀγκαλιά της, ἐπαναστάτες καὶ ἀπογόνους τους,
ἀκόμη κι ἀπὸ τὸ 1871!!!
Πότε πρόφτασαν ἀναρωτήθηκα… Καὶ μετὰ κατηγοροῦν τοὺς
Φαναριῶτες ποὺ τοὺς ἔκαναν κράτος καὶ λαό… Ὅπως κι ἐμᾶς ἄλλωστε…
Ρώτησα ἕναν Ρουμάνο φίλο μου γι’ αὐτὸ τὸ Σωματεῖο…
Μοῦ εἶπε πὼς ἔχουν παρακλάδια σὲ ὅλη τὴν Ρουμανία, μὲ χιλιάδες μέλη, ἴσως καὶ ἑκατομμύρια…
Ἐπανάσταση ἦταν αὐτή… Ὑπὸ μίαν ἔννοιαν, «ὅλος» ὁ Λαὸς πῆρε μέρος σ’ αὐτήν… Ἔτσι,
ἀκόμη καὶ σὲ ἀγέννητους ἐκείνη τὴν ἐποχή, δόθηκαν συντάξεις… Καὶ συμπλήρωσε
πώς, ὅτι ὅλα τα Κόμματα ποὺ κυβέρνησαν ἀπὸ τὸ 1989 μέχρι σήμερα τὴν Ρουμανία,
τοὺς χαϊδεύουν καὶ ἱκανοποιοῦν τὰ αἰτήματά τους…
Βαλκανικὲς παθογένειες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου