Τρίτη, Νοεμβρίου 24, 2015

Νώντας Τσίγκας Ἀπὸ βαρκάρης καβαλάρης...



Νώντας Τσίγκας

Ἀπὸ βαρκάρης καβαλάρης...

Προδημοσίευση στὸ 16ο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ Ὀροπέδιο ποὺ θὰ κυκλοφορήσει στὶς 10 Δεκεμβρίου 2015

Ζέστη νὰ  λιώνει καὶ τὰ σίδερα. Ἰούλιος προχωρημένος καὶ καταμεσήμερο. Περάσαμε μιανῆς ρεματιᾶς τὸ γεφύρι καὶ πλάι ἀπὸ μιὰ ἀσβεστωμένη παλαιὰ κρήνη ποὺ θὰ ’χει πρὸ πολλοῦ ἀπολέσει τὸ λάλον της ὕδωρ. Ἕνα δέντρο ψηλὸ καὶ μὲ παχὺ ἴσκιο χρησιμεύει γιὰ νὰ βάλουμε ἀπὸ κάτω τὸ ἁμάξι νὰ τὸ βροῦμε δροσερὸ μετά. Μέσα, τὰ μνήματα ἀσπρίζουν ὀστέα γεγυμνωμένα μάρμαρα στοιχημένα στὸ ἁλώνι. Ἐρημιὰ καὶ τῶν γονέων ἀξεπέραστη. Ὁ ἥλιος ἐπάνω χυτοσιδηρουργεῖο σὲ πλήρη ἀνάπτυξη. 
Κι ἐκεῖ αὐτός...
Τὸ ἄλογό του σφριγηλὸ μὲ ράχη καὶ τράχηλο στιλπνὰ ἀπὸ τὸν ἱδρώτα. “Αὐτὸς” φορεῖ καπέλο καουμπόικο. Χλωρὸς στέκεται κι ἀνέπαφος μέσα στὸ καμίνι. “Εἶναι ὁ νεκροθάφτης τοῦ χωριοῦ” μοῦ λέει ὁ Ἀλέξανδρος. “Αὐτὸς ἀνοίγει τοὺς τάφους, αὐτὸς τοὺς πηγαίνει ὅλους ἐδῶ πέρα. Εἶναι κουφός”.

Κουφός το ’ξερα πὼς εἶναι. Πῶς ἀπὸ παρακάλια καὶ κλάιματα δὲν χαμπαριάζει ντίπ. Μὰ βαρκάρη καὶ μέσα σὲ νερὰ ποὺ φωσφορίζουν τὸν περίμενα ὀρθὸς νὰ λάμνει. “Περάστε κύριοι. Τὸν ὀβολόν σας” καὶ “Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος” οἱ ζωηροὶ –ἀκόμη– καὶ οἱ αἰωνίως εἴρωνες. Τουλάχιστον μὲ φτεροῦγες καὶ μὲ ρομφαία ἀνάλγητη. Ἢ μαῦρον βαρυπενθοῦντα καὶ μὲ καλυμμένο τὸ πρόσωπό του ἀπὸ κουκούλα καπουτσίνου (ἢ δημίου;) μὲ τὸ δρεπάνι τοῦ θεριστῆ τὸ ἀδίστακτο ἀνὰ χείρας.
Ἰούλιος ποὺ εἶναι κιόλας...

“Τώρα θὰ ’θελα ἕνα ἄλογο καὶ νὰ πηγαίνω τσάρκες” μοῦ λέει ὁ Ἀλέξανδρος.
“Κι ἐγὼ τὸ ἴδιο μὰ χωρὶς τὸν ἄλλον ἀπὸ δίπλα νὰ τὸ κουμαντάρει μὲ τὸ καπίστρι” πῆγα νὰ τοῦ πῶ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: