Παρασκευή, Μαΐου 30, 2014

Νίκος Καχτίτσης Ἐπιστολή [προς Σωκράτη Καψάσκη]



 Νίκος Καχτίτσης κα Σωκράτης Καψάσκης, μέσως μετ τν πελευθέρωση στν παραλία Πατρν.
(ρχεο: .Χ. Παπαδημητρακόπουλου).
Νίκος Καχτίτσης


πιστολή  
[προς Σωκράτη Καψάσκη σ.τ.σ]
 ναδημοσίευση π τ περιοδικροπέδιο

 τχ. 11, Χειμώνας 2011-2012
Σωκράτη,

Ε σ α ι: νθρωπος πο δουλεύει μακρυ π τ σπίτι του, λλ τυχαίνει, βράδι ν βρεθε ξω π τ χτίριο πο ργάζεται, καὶ βλέπει πέξω τ παράθυρα χωρς φτα κα τν πόρτα κλειστή, κα ασθάνεται σν τ φάσμα του ν κυκλοφορε μέσα στ γραφεο.

Ε σ α ι:  Ρυάκι σκεπασμένο μ χόρτα, ξω στν κάμπο τς λείας, βράδι, πο κελαρίζει πολ ργά, λλ δν πάρχει οτε μάτι, οτε ατ πουθεν γι ν τ ασθανθε.

Ε σ α ι: Πληγ πιπόλαια πο κοντεύει ν κλείσει, λλ ντωμεταξ τυχαίνει κάποιο γκαθάκι καμμι σκλήθρα κα παθαίνει νέα ποτροπή, πολ νεπαίσθητη, λλ ποχωρε πάλι φλεγμον κα πληγ πουλώνεται, κα μένει στ δέρμα μιὰ μυχή, σ ραφή.

Ε σ α ι: Γυναῖκα πο μολογουμένως παρασυρμένη βγκε στ πεζοδρόμιο, κα περιπατε πόψε μ τέτοιο κρῦο, μ δθεν διαφορία, σ ναν ρημικ δρόμο τς μερικανικς ατς πόλεως, κα ταν τς προτείνει νας μι ξευτελιστικ τιμ το παντάει; «καλά, δν πειράζει, λλωστε γ συντροφι ζητάω», κα φεύγουν κα ο δύο γκαζ γι κάποιο ρημικ ξενοδοχεο, στν κάτω πόλη, που ατ διαμένει κανονικά, πληρώνοντας στ Γαλλίδα διοκτήτρια ποσοστά.

Ε σ α ι:  Δοχεο διακοσμητικό, σ βάζο, πο π τν πολυκαιρία χει ποκτήσει πυθμένας του λίγη λέρα, σ βάψιμο, κα κάνει τ πν νοικοκυρά, μ λεμόνι, σόδα κα διάφορα λλα συστατικά, γι ν τ καθαρίσει, λλ τ βάψιμο δ «βγαίνει».

Ε σ α ι: Βρέφος σ καρροτσάκι γκαταλειμένο ξω π τν ξώπορτα κάτου π τν λιο, γι ν πάει μητέρα του μι στιγμ μέσα γι προσωπική της νάγκη, κα περνάει νας περαστικς κα το λέει: «Ρ γέρο, τί γίνεσαι ρ γέρο;» κα τ βρέφος τν κυττάει στ μάτια μ θυμό, κα πειτα τ κλείνει μ ραθυμιά, σ γάτος.

Ε σ α ι:  Λαγς πο σφραίνεται κίνδυνο τεντώνει τ’ ατιά του κα ρχίζει πεγνωσμένα ν τρέχει κα μετ σταματάει γι ν φουγκραστε κα μ μεγάλη νακούφιση διαπιστώνει τι κίνδυνος παρλθε - πότε στρέφεται μ ράθυμες κινήσεις πρς ναν παρακείμενο θάμνο, κουλουριάζει τ σμα του γι ν χει τν ασθηση τς περισυλλογς κα τς σφάλειας, κα ετυχισμένος βυθίζεται σ πνο.

Ε σ α ι: νθη γρια σ νοιχτ πεδίο μάχης νοιξη, που βασιλεύει πόλυτη νηνεμία, λλ τ παρασύρει μετέπειτα να λάχιστο εράκι, σ μακριν μουσική, κα δίνει λη τμόσφαιρα τν ντύπωση στν περαστικ τι κάτι τ μυστικ συμβαίνει γύρω του, κα τν καταλαμβάνει μιὰ πέραντη λύπη, κα ασθάνεται νοχος πο ατς κόμα ζε.

Ε σ α ι: νθρωποι δύο πο διασχίζουν καλοκαιριν βράδι μ φεγγάρι τν κάμπο τς λείας κοπρολογώντας κα κούγονται ο φωνές τους π πολ μακρυά, λλ ατς πο τς κούει οτε χαίρεται οτε λυπται, γιατὶ ο ννοιες, λόγῳ τς ποστάσεως χάνουν τ βάρος τους.

Ε σ α ι:  Διακόπτης, πο πως πάει να χέρι γι ν τν στρέψει διερωτται: «Πότε θ μ ξαναστρέψουν;» λλ τυχαίνει ν ξεχαστε τ φς, π μέλεια, λη τ νύχτα νοιχτό, κα διακόπτης, ντ ν καταλάβει τί συμβαίνει ξακολουθε ν περιμένει, κα πομένως γρυπνε μέχρι τ πρω πο διαπιστώνουν ο νοικοι τ λάθος.

Ε σ α ι: Σκι μέσα σ σπίτι πο καθημεριν τροχιά της εναι πάντοτε ατή, κτς μόνον ταν λλάζουν ο ποχές, λλ καὶ τότε κόμα διαφορ εναι λάχιστη.

Ε σ α ι: Ψωμ ζυμωτ πο μα κοπε ρχίζει ν διαστέλλεται, μ’ ναν τρόπο πο εναι σ ν χει ντότητα, ταν μως μείνει στ ντουλάπι κα ξεραθε εναι σ νεκρό.

Ε σ α ι: Νωτιαος μυελς ρνιο ψητο πο πως ξέχει λίγο π να σπόνδυλο μοιάζει καταπληκτικ σ ν πρόκειται γι χετ πο χει βουλώσει π τς διάφορες καθαρσίες κα τ γλίνα π τ νθρώπινα κορμιά.

Ε σ α ι: Στέρνα μ χαλασμένο νερό, που παιδι χουν πετάξει μέσα καλάμια κα πέτρες, κα που, πως κυττμε στν πιφάνειά του, μοιάζουν τ μοτρα μας σ χολερικ κα μ πολλς διαθλάσεις, πότε ρμέμφυτα φωνάζουμε μιὰ φηρημένη ννοια κα κούγεται π τ βάθος χώ.

Ε σ α ι: Κατάσκοπος τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου μ μανικοκάπια κα μποτίνια μ πολλ φιλτισένια κουμπάκια, ποος στ διάφορα σαλόνια τς Κεντρικς Ερώπης, δράττοντας τ χέρια τν κυριν γι ν τ χειροφιλήσει, δέχεται μ τ χοῦφτα του σημειωματάκια μ πληροφορίες γι διάφορα χυρωματικ ργα κα πειτα ξαφανίζεται π τ σαλόνια, πηγαίνει σ μιὰ γωνία, μπογιατίζει τ μοτρα του, φορε τεχνητ μουστάκια κα γένεια, κα παρουσιάζεται σν λλο τομο, κα ο λλοι οτε κν τν ποπτεύονται.

Ε σ α ι: Πολλ πράγματα κόμη ποὺ θ σο γράψω ταν, κτνος, θ μο γράψεις.



Χαρε κα σο γαλαντόμος.

                                                    Μοντρελ 1957

Δεν υπάρχουν σχόλια: