Anatol E. Baconsky: ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Anatol E. Baconsky

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μετάφραση από την Ρουμανική για το Περιοδικό ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ:

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Από τη συλλογή:

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

1954

Ρουτίνα

Ποιήματα γνωστικά και γκρίζα

Ασήμαντες ασκήσεις σχολικές!

Μεγαλώνεις, αρχίζεις, ασκείσαι κι εσύ στη γραφή…

Έρχεται ο χειμώνας - γκριζάρουν τα μαλλιά.

Από τις πιο παλιές ανθολογίες

Μας περιγελούν τα ξεχασμένα ονόματα,

Ο νέος με μπαμπάκι στα αυτιά

Απ’ την αρχή το δρόμο ξαναδιαβαίνει

Νύχτα. Μεθυσμένο το φεγγάρι συνήθισε

Σαν πρόβατο τυφλό στο πασχαλιάτικο σουβλί

Θαρρείς και θέλει επίτηδες να βοηθήσει

Με λίγους στίχους αιώνιους για τους «φίλους»

Οι φυλλωσιές των δέντρων θροΐζοντας συρτά.

Κανείς ποτέ δεν σε ακούει

Μάταια η αγάπη σ’ αναζητά

Πίσω απ’ τα τζάμια τα κορίτσια χάνονται.

Τ’ αστέρια σβήσαν. Δεν τα είδες;

Δε θα ξανάβγουν πια για σένα

Πέρασαν τα πουλιά με δεξιοτεχνία

Σ’ απατηλή τροχιά.

Ο τραγουδιστής μπαμπάκι έχει στ’ αυτιά

Περνά δρεπάνι απ’ τις φυλλωσιές απάνω - ποιος χτυπά;

Από τις πιο παλιές ανθολογίες

Μας περιγελούν τα ξεχασμένα ονόματα.

Constantin Nisipeanu: Δύο ποιήματα

Ο Constantin Nisipeanu αριστερά με τον Gelu Naum

Constantin Nisipeanu
Δύο Ποιήματα
μετάφραση από την ρουμανική: Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ακούω το χαμόγελό σου

Ακούω το χαμόγελό σου που τρέμει στο παράθυρο
σαν φύλλο που το χαϊδεύει το βραδινό αεράκι
και ξαφνικά αρχίζει το παράθυρο να γελά ρυθμικά
σαν μια τρομπέτα που ανακοινώνει στην πόλη την παρουσία σου.

Αλλά πού βρίσκεσαι εσύ, σε ποιο τριαντάφυλλο του κήπου βρίσκεσαι;
Κάτω από τις κουρτίνες, ποιών αναχωρήσεων κρύβεσαι;
Γιατί ξεκλείδωσες μ’ ένα ψεύτικο κλειδί την γαλάζια πύλη της 

   θάλασσας
και σαν πουλί πέταξες στον κήπο με τις τριανταφυλλιές
που μέσα του τα όνειρα  καίνε σε κάλυκα τα πιο γλυκά  
    ροδοπέταλα.

Πού είσαι τώρα πουλί που λύνεις τις καταιγίδες,
που πυρπόλησες το στρώμα μου, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου; Γιατί σταμάτησες
να τρέχεις ανάμεσα στα δέντρα της σάρκας μου;

Ακούω το χαμόγελό σου που τρέμει στο παράθυρο
Το ανοίγω να εισβάλλει μαζί με το πρωινό

Το οποίο άρχισε να κάνει τούμπες πάνω στο χαλί του δωματίου.

Στέκομαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό μου και αναρωτιέμαι:
πραγματικά δεν είσαι εσύ το πρωινό; Πραγματικά
δεν είσαι εσύ που ξεπετάχτηκες μέσα απ’ αυτά τα φωτεινά 

    πετρώματα;

αυτοβιογραφία

Είμαι αδελφός με τα σκυλιά, με τον γάιδαρο αλλά και με τα φίδια.
Είμαι αδελφός με όλα τα θηρία του υπεδάφους και του αέρα.
Είμαι ο αδελφός των φυτών και των βράχων.
Είμαι ο αδελφός των φυτών.

Το σώμα μου είναι ένα όχημα, της ζωής
Μέσα στο οποίο κατοικεί για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Τα όνειρά μου μοιάζουν σαν ώριμα φρούτα
Για κείνους τους πεινασμένους για την ειρήνη και την αλήθεια.